23 juni 2009 Bericht van Janneke en Roelof Breinburg en Trees Muijlaert

23 juni 2009

Pas vorige week woensdag kwamen wij erachter dat Iwan vorig jaar januari is overleden. Janneke geloofde niet (lees: wilde niet geloven) dat dat de Iwan was die wij zochten, ik zag direct gelijkenis, ook al had ik Iwan al bijna 20 jaar niet gezien. En het gedicht van George was de definitieve bevestiging.

We waren helemaal van slag en hebben samen de teksten gelezen.

Janneke vroeg of ik het tegen Roelof wilde vertellen, hij was tenslotte in zijn jeugd vriendjes geweest met Iwan.

Toen ik het hem vertelde en hij de weblog bekeek, drong het tot hem door.

Ook hij was geschokt. Verhalen kwamen, hoe ze altijd op elkaar ingespeeld waren en dezelfde interesses hadden toen.

Wij kwamen als gezin af en toe bij elkaar, ik met mijn kinderen voornamelijk bij hen. Later hebben we elkaar uit het oog verloren door allerlei omstandigheden, zoals dat vaak gaat in het leven.

Toen George een keer onverwacht op de stoep stond ongeveer 18 jaar geleden, hebben we bij een bezoek aan hem Iwan ook nog een keer ontmoet.

Ik herinner mij Iwan vooral als een erg gevoelig, creatief, intelligent, vrolijk, onstuimig kind.

Wij hopen van harte dat zijn naasten, ouders en zus, verdere familie en vrienden de kracht (hebben) kunnen vinden om dit verlies te dragen!

Janneke en Roelof Breinburg

Trees Muijlaert

foto's

Iwan, uit het oog, maar voor altijd in mijn hart

Opgedragen aan Iwan:

luister naar Jonathan Livingston Seagull

Wij hebben geen idee in welke omstandigheden Iwan is overleden. Het doet er ook niet meer toe, maar het heeft me wel nog meer tot nadenken gebracht over het leven en de dood. Hoe kan je hiermee toch het beste omgaan? Wat ik wel weet is dat het goed is om bij een overledene altijd stil te staan bij wat hij heeft volbracht en goed heeft gedaan, en de aandacht dus te richten op de deugden en niet de gebreken. Dit gebeurde op zijn begrafenis.

1 februari 2008
De begrafenis, de condoleance vooraf, en de ontmoeting achteraf van alle aanwezigen in het Heerenhuis: alles is in harmonie verlopen. Er zijn liefdevolle woorden gesproken; zijn zusje heeft tezamen met alle aanwezigen, en zonder enige uitzondering, Iwan in het stralende, witte Licht gezet, om hem te helpen bevrijden van de ketenen die hem nog binden aan deze aarde. En al vanaf het begin was er sprake van een goede connectie met elkaar. Iedereen die niet naar de condoleance vooraf in het Uitvaartcentrum kon komen, wachtte vol spanning op de begraafplaats in Zaandam, waar vrienden van Iwan rozen en gerbera's uitdeelden, met de bedoeling het tomeloze verdriet dat wij allemaal op onze eigen manier voelden - met iedereen te delen. En zo was zijn kist na de ceremonie bij het afscheid bedekt met bloemen van iedereen die daarbij aanwezig was.

Iwan werd in zijn kist naar zijn graf gedragen door zijn vader, zijn zus, en naaste vrienden. En zo ook alle bloemstukken, bloemen, die voor de kist uit door vrienden, familieleden werden gedragen. De optocht was aangrijpend.
De woorden uitgesproken boven zijn kist - zijn met zorg gekozen en volledig vanuit het hart gemeend. De muziek was in volledige harmonie met Iwan, zoals wij hem aanvoelden: de stormen, maar ook vriendschap en liefde in zijn leven in 'In a Lifetime' van Clannad, 'Like a bird on wire', een tekst van Leonard Cohen, maar weergaloos gezongen met de donkere sonore stem van Johnny Cash. Het greep iedereen aan. De woorden van de songs waren alsof Iwan sprak'; ze kwamen aan en men begreep ze ook. De woorden van de vrouw die de begrafenisceremonie leidde, sloten nauw aan op de speech. En toen tot afscheid de prachtige, vrolijke maar toch weemoedige song - die een belofte inhield - weerklonk over de begraafplaats 'Somewhere over the rainbow/Wonderful World' van Israel Kamakawiwo'ole, kon niemand zijn tranen meer inhouden. En wat dan ook nog zo wonderlijk mooi was, was dat niemand nog afscheid kon nemen, ook al had iedereen al een handjevol aarde op zijn kist gegooid en een bloem. Iedereen bleef staan, en was gegrepen door de liefdevolle sfeer die het graf van Iwan omgaf, zeer duidelijk voelbaar.

Een mooiere, prachtigere, warmere en

liefdevollere begrafenis kon jij je niet wensen!

Lieve Iwan
Rust zacht

Iwan was vertrouwd met meditatie.

Voor zijn zielerust heb ik in het Tibetaanse Boek van Leven en Sterven (Sogyal Rinpoche) een mantra gevonden.

OM MANI PADME HUM

de Mantra van Mededogen

(uitspraak OM MA NIE PÈ MÉ HOENG)

Het is het oorspronkelijk geluid van het universum, als het gemurmel van de zee die zich terugtrekt bij eb. Haar mysterieus geluid brengt bevrijding en vrede aan alle voelende wezens die in hun lijden roepen om hulp, en een gevoel van serene stabiliteit aan allen die zoeken naar de grenzeloze vrede van Nirvana. Deze Mantra helpt de overledene zich te bevrijden van de pijn van zijn dood.

Om Mani Padme Hum is de Mantra van Mededogen, en wordt door de Tibetanen ook uitgesproken als Om Mani Pèmé Hoeng. Deze Mantra bestaat uit zes lettergrepen, die een specifiek en krachtig effect teweeg brengen van een transformatie op verschillende niveaus van ons wezen. Zij zuiveren volledig de zes giftige negatieve emoties die voortvloeien uit onwetendheid en die de oorzaak zijn van al ons negatief handelen en op die manier samsara en ons lijden creëren. Trots, jaloezie, verlangen, onwetendheid, hebzucht en woede worden door de mantra getransformeerd in hun ware natuur ofwel wijsheidsnatuur.

Een andere wijze om de mantra te interpreteren, is de lettergreep OM te beschouwen als de essentie van de verlichte vorm; MANI PADME, de vier lettergrepen in het midden, vertegenwoordigen de spraak van verlichting, en de laatste lettergreep HUM vertegenwoordigt de geest van verlichting. Het lichaam, de spraak en de geest van alle boeddha's en boddhisattva's zijn onafscheidelijk verbonden in de klank van de mantra. Het zuivert de verduisteringen van het lichaam, de spraak en de geest, en brengt alle wezens naar de staat van realisatie. Wanneer het vergezeld gaat van onze eigen overtuiging en inspanningen in de meditatie en tijdens het reciteren, ontstaat en ontwikkelt zich de transformatieve kracht van de mantra. Het is werkelijk mogelijk onszelf op deze wijze te zuiveren.

Wanneer wij OM MANI PADME HUM reciteren, worden de zes negatieve emoties die de oorzaak zijn van de zes bestaanswerelden van samsara, gezuiverd. De mantra vervolmaakt ook de zes soorten transcedente handelingen van het hart van de verlichte geest, de zes paramita's van edelmoedigheid, harmonieus gedrag, volharding, enthousiasme, concentratie en inzicht.
Om Mani Padme Hum is de belangrijkste en oudste mantra van compassie, mededogen. Het reciteren van deze mantra is een uitdrukkelijk verlangen naar volledige bevrijding.

Deels verkort overgenomen uit
'Het Tibetaanse Boek van Leven en Sterven'
van Sogyal Rinpoche

Overige links:

foto's op flickr.com 1 (Tjechië)

foto's op flickr.com 2

Iwan zoals Martijn en Maartje zich herinneren

Iwan

Hier onze bijdrage, aan de late kant,
aangezien we het vorige week pas te horen kregen
dat Iwan overleden is….

Foto: bij ons op de boot

Foto: op onze trouwerij

We hebben Iwan leren kennen toen we op ons bootje aan de Hogendijk woonden en hij het bootje naast ons kocht en dus onze buurman werd. Als we er aan terug denken dan denken we aan de feestjes en bbq’s die we in de zomer hadden. Even een praatje met elkaar maken. In het weekend samen uit. De keer dat Iwan mij uit de brand heeft geholpen toen ik weer eens mijn sleutels vergeten was. Hij heeft heel professioneel een gat in het kozijn geboord en zo met een ijzerdraadje het raam voor me open gemaakt. Speedy is ook niet weg te denken natuurlijk, die de hele beschoeiing heeft weggegraven naast Iwan z’n boot. Iwan die Cradle of Filth leerde kennen en dat op een door de weekse dag midden in de nacht keihard aan het draaien was, terwijl wij lagen te slapen.

Zijn eeuwige gesleutel aan de motoren van zijn boot. Zijn vaartochtjes met onze boot en buitenboordmotor. Maar zelf had hij ook een hele vloot naast zijn boot liggen. De gezonken speedboot die we tevergeefs met Martijn zijn auto er uit probeerden te trekken.

We denken hier zo af en toe nog wel eens aan en realiseren ons nu dat het een hele bijzondere tijd is geweest die nooit meer terug zal komen….

Iwan stond altijd voor ons klaar.

Martijn en Maartje

Foto: Iwan in gesprek met Maartje's vader over boten

Foto: Op onze trouwerij met Martijn

Iwan, zoals ik mij hem zal herinneren

De muziek is opgedragen aan Iwan, dat zijn ziel de vrijheid in verbondenheid vindt, die hij zo nodig heeft.

Albatross






















Foto: Eén van de laatste foto's juni 2007


1 februari 2008 Speech op de begrafenis van Iwan
Iwan is niet meer. Lege woorden die we nog niet helemaal kunnen bevatten. Ook zullen we ook nooit meer antwoord krijgen op de vele vragen die bij ons opkomen. De schok over zijn dood kwam als een donderslag bij heldere hemel, hard en ongenadig. Over Iwan kunnen we een boek schrijven met alle kenmerken vandien: veelzijdig, getalenteerd, intelligent, creatief, spiritueel, volhardend. Hij zocht altijd de uitdaging, het avontuur op, had mededogen, was vooral open en eerlijk, ook over zichzelf, en stond altijd klaar voor anderen. Zijn motto was: respecteer, en je krijgt respect terug; wees er voor elkaar, ook in slechte tijden; geen woonruimte ... mijn huis is jouw huis, maar toon wel initiatief!


In a Lifetime (Clannad)



















Voor mij, als moeder van Steve en Dion, waarmee hij goed bevriend was, was Iwan ook altijd een persoon die erbij hoorde. Ik heb zijn leven gevolgd vanaf begin 1992. Hij koos niet altijd voor de gemakkelijke weg. Wat kwam omdat hij een grondige hekel had aan autoritair gedrag. Zijn vrijheid was hem lief; hij wilde zijn eígen keuzes maken, zijn eígen verantwoording dragen, zelf de grip op zijn leven houden, of de uitkomst nou goed of slecht was. Het was zijn beslissing! Door zijn autoriteitsgestoordheid kon hij dan wel eens agressief reageren en een echte eigenheimer zijn. Maar daar was hij dan ook wel eerlijk over.

Like a Bird on a Wire (tekst Leonard Cohen, gezongen door Johnny Cash)

Maar had je hulp nodig, Iwan stond altijd klaar voor ons, hielp ons dan ook daadwerkelijk door alle moeilijkheden heen: zoals voor ons de zware verhuizing in 2004 en het schilderen van de nieuwe flat, een ondersteunende financiële bijdrage in de toen onverwachte dubbele lasten. Niets was hem teveel.

En dan heb ik net als ieder ander ook nog zoveel leuke herinneringen, waar ik met veel plezier aan terugdenk. Ik denk dan aan zijn humor bij incidenten, zoals met mijn moeder. Zo oud als ze was, merkte ze pinnig op, dat hij zijn broek wel eens beter mocht optrekken, zo laag als het kruis hing. Daar kon hij echt hinnekend van het lachen leuk op reageren. Waarop ze verontwaardigd zei, dat hij dan ook niet van die gekke broeken moest dragen. Hij mocht die rechtstreekse aanvallen van mijn moeder wel, die geen blad voor haar mond nam. Dat vond ie te gek en daar kon ie mee overweg. En droeg hij een 'normale' broek, dan liet ze ook haar goedkeuring blijken, wat hij prachtig vond en er om kon glimlachen, want hij deed het dan ook echt voor haar. Zoveel herinneringen, die zo belangrijk zijn voor de komende tijd, om de pijn van zijn heengaan te verzachten. De schok over zijn toch wel plotselinge dood, maar ook de manier waarop hij gevonden is, kwam hard aan. Dit kan nooit de bedoeling zijn geweest voor hem om zo te sterven. Net als ieder ander wist ik dat hij het de laatste tijd heel moeilijk had met deze wereld. Maar ondanks alle tegenslag wilde hij de kracht hervinden om zijn volgende droom waar te maken: een leven in India opbouwen. Hij was daar zo gelukkig, zo gaf hij mij laatst te kennen. Hij had genoeg van deze wereld waarin hij noodgedwongen moest leven. Hij wilde weer een andere wereld creëren, zijn volgende droom waarmaken.

Jonathan Livingstone Seagull: voor Iwan: with Love

Lieve Iwan, ik weet dat jij stellig geloofde in een leven na de dood. Dus volg het licht Iwan, want daar kan je aansterken, heel worden, en vind je genezing voor je ziel en kan je zijn zoals je in wezen bent: waardevol en liefdevol, één met de bron.

Dag Iwan, tot ziens! Je leven was kort en krachtig, maar toch een heel mensenleven.

Je bent uit m'n oog, maar voor altijd in mijn hart.

Somewhere over the rainbow/Wonderful World (Kamakawiwo'ole)

Foto: Tjechië: Iwan met een denkbeeldige gitaar.

Wanneer je helemaal naar onderen scrolt op de weblog, vind je vergrote foto's van Iwan en zijn vrienden - in de afgelopen jaren gemaakt door Gideon, Masha, David en Cisca. Voel je vrij foto's op te sturen om op deze blog te plaatsen, met een eigen onderschrift of een eigen bericht via email.

P.S.
Mocht je een leuke herinnering hebben, aarzel niet, maar laat het op deze blog plaatsen. Je kan ook gewoon een reactie sturen. Maar wil je een tekst, gedicht of foto of video voor de blog opsturen, doe het dan per email aan francisca.akkerman@gmail.com.

Links voor andere weblogs/fotosites/berichten over Iwan
op mijn spirituele weblog



Foto's Iwan van Gideon

Foto's van Iwan op Flickr.com